Actieve Hulp Cambodja Projecten Weblog Fotoalbum Ik wil helpen Sponsors Vrijwilligers
Wees(t) voorzichtig

In Cambodja lijkt het te barsten van de weeshuizen, maar ik hoor steeds meer mensen beweren dat er bij lange na niet zoveel Cambodjaanse weeskinderen zijn om die tehuizen te rechtvaardigen. Volgens hen zitten deze vol met kinderen die nog gewoon over minstens 1 ouder beschikken. Wellicht is de oplossing simpel, noem het geen weeshuis maar een opvanghuis, als dat is wat je doet. Maar vooralsnog staat er Weeshuis op de deur en wordt er gepretendeerd dat het hier daadwerkelijk om ouderloze kleintjes gaat.

Ik weet er het fijne natuurlijk niet van, maar ik hoor en zie op dit front vanalles dat mij de wenkbrauwen doet fronsen.

Neem nu de posters in het internet café die mij willen overtuigen gezellig op bezoek te gaan bij een weeshuis; ‘Smiles are awaiting you'. Hebben die kinderen niet iets beters te doen dan lachend op mij te gaan zitten wachten? Dit soort fondsenwerving betekent soms dat Jan & Alleman maar kan aanwaaien (pedofielen dus ook), dat kinderen uit hun klas gehaald worden om een leuk dansje op te voeren voor de gasten, men foto's maakt en dat allemaal in de hoop dat deze gezellige doch onbekende bezoekers een duit in het zakje doen.
Er wordt door kinderbeschermingsorganisaties campagne gevoerd tegen dit zogeheten Weeshuistoerisme om goedbedoelende toeristen bewust te maken van de risico's. Goeie zaak denk ik.

Dan het verhaal van een vrouw in Anlong Khong. Zij was zwanger van een tweeling toen haar man ervandoor ging. Naar eigen zeggen bood een organisatie haar aan haar kinderen op te vangen omdat zijzelf te arm zou zijn voor hen te zorgen. Ze heeft haar kinderen nooit meer gezien en geen idee waar ze nu zijn. Zien we ze met een jaar of 18 terug in een aflevering van ‘Spoorloos'?

Of het kindje dat hartgrondig begon te huilen toen ik laatst in Anlong Khong was. Nu heb ik dat wel vaker, dat ze me een beetje eng vinden. Ik ben nu eenmaal nogal groot en wit en anders. Maar dit meisje bleek doodsbang dat ik haar mee zou nemen. Meenemen!? Zou dat betekenen dat er daadwerkelijk bleke dames naar een dorp als Anlong Khong komen om kinderen bij hun ouders weg te halen ("adopteren")? Of is het een sprookje om de kleintjes bang te maken?

Ook heb ik nu al twee keer meegemaakt dat een vrouw mij haar kind ‘aanbood'. Nu is mijn Khmer niet bijster geweldig, misschien vroegen ze alleen of ik hun hummeltje even wilde vasthouden? Maar het voelde raar.

Hoe dan ook, ik ben niet van de details op de hoogte. Maar dat wil ik misschien ook wel helemaal niet.

(Onze partnerorganisatie heeft in navolging van dit soort problemen nu een strikte bezoekregeling voor de school ingesteld.)


Uw donatie maakt het verschil.